Just a little note from Manilla. Today I hear my dearest wife sister Hannah has gone, I was plan to Immigratie, but the Lord take every thing in another way. The saints can visit her body on
NOODSITUATIE-FILIPIJNEN!!!
Het was natuurlijk niet de bedoeling. Ik had het plan gevat om vanwege mijn naderende pensioen om naar mijn vrouw in de Filippijnen te gaan. Zij ging achteruit en werd regelmatig alleen gelaten in het huis waar zij verbleef. Tevens reageerden niet iedereen even aardig op Hannah, maar was natuurlijk volledig afhankelijk van de mensen om haar heen. Ze was in haar ziektebeeld steeds meer omlaaggegaan. Kreeg weinig bezoek om met haar te gaan oefenen of gewoon naar buiten te gaan om met haar te wandelen en kwam vrijwel nooit buiten. Zij vermaakte haar voornamelijk met het kijken en luisteren naar de televisie. In de laatste 2 weken was Hannah ook niet meer in staat om samen de morgenwacht te lezen. Ik las hem daarom de laatste dagen maar voor. Na een grote alarmering in het midden van de nacht waarop er niemand bij haar in huis was om haar te assisteren belde Hannah mij op en ik deed gelijk mijn uiterste best om iemand voor haar te gaan bereiken. Ze heeft lange tijd moeten wachten. 4 volwassenen hadden haar maar alleen gelaten zonder zich blijkbaar te beseffen dat Hannah werkelijk hulp nodig had. Ik wilde haar weer terug hebben naar het Lourdes-care house in de stad Dipolog en dat is uiteindelijk ook gebeurd. Het leek allemaal veel beter te gaan en ze kreeg weer volop bezoek van mensen die haar graag in Dipolog wilden bezoeken. Toch in de zeer vroege ochtend van vrijdag 26 juli (op vrijdag 26 juli was officieel mijn laatste werkdag voordat ik me klaar kon gaan maken om naar de Filippijnen te gaan vliegen) vernam ik plotseling op mijn mobiele telefoon het bericht: "SHE NEED TO BRING HER IN THE HOSPITAL SHE IS JUST AWAKE BUT SHE IS NOT RESPONSIVE" of vertaald: "ZE MOET HAAR NAAR HET ZIEKENHUIS BRENGEN, ZE IS NET WAKKER, MAAR ZE REAGEERT NIET"
Ik ben die dag dus wel nog naar mijn werk gegaan, maar de situatie was zeer zorgelijk geworden.
Ze wordt vanaf dit moment in leven gehouden door het ziekenhuis, ze kan niet zelf meer eten of drinken en reageert amper op haar omgeving
EMERGENCY-PHILIPPINES!!!
Of course it wasn't the intention. I had made the plan to go to my wife in the Philippines because of my approaching retirement. She was deteriorating and was regularly left alone in the house where she was staying. Not everyone reacted equally well to Hannah, but of course she was completely dependent on the people around her. Her illness had deteriorated more and more. I received few visitors to exercise with her or just go outside to walk with her and hardly ever went outside. She entertained herself mainly by watching and listening to television. In the last 2 weeks Hannah was also no longer able to read the morning watch with us. That's why I read it to her the last few days.
After a major alarm in the middle of the night when there was no one in the house to assist her, Hannah called me and I immediately did my utmost to reach someone for her. She had to wait a long time. 4 adults had just left her alone without apparently realizing that Hannah really needed help.
I wanted her back to the Lourdes care house in the city of Dipolog and that is what happened. Everything seemed to be going much better and she was getting lots of visits from people who wanted to visit her in Dipolog.
However, in the very early morning of Friday July 26 (Friday July 26 was officially my last working day before
I could get ready to fly to the Philippines)
I suddenly heard the message on my mobile phone: "SHE NEEDS TO BRING HER IN THE HOSPITAL SHE IS JUST AWAKE BUT SHE IS NOT RESPONSIVE"
So I did go to work that day, but the situation had become very worrying.
Laatste nieuws
Kort geleden ontvang ik het bericht, nadat ik probeerde meer te weten te komen over de situatie van mijn vrouw. Ik belde haar telefoon, haar broer en uiteindelijk zuster Nora, maar zonder een beantwoording van mijn telefoonoproep.
Uiteindekijk stuur ik een tekstbericht met de korte vraag (ook naar Nora):" Hoe is de situatie van Hannah?*
Ik zie dat Nora mij heeft geantwoord:
Volgens de dokter van gisteren heeft Hannah een sterk hart,
ze heeft gisteren een ontslagbevel gegeven.
Maar tot nu toe reageert de thuiszorg niet.
De dokter adviseerde sterk om Hannah naar haar familie te brengen,
in plaats van te lang in het ziekenhuis te blijven.
Breaking News:
Just received after trying to find out more about my wife's situation.
I called her phone, her brother and finally Sister Nora,
but with no answer to my phone call.
Ultimately, I send a text message with a short question (also to Nora): What is Hannah's situation like?
I se Nora just answered me:
According to yesterday's doctor, Hannah has a strong heart,
she gave a discharge order yesterday.
But so far, home care has not responded.
The doctor strongly recommended that Hannah
be taken to her family rather than staying in the hospital for too long.
I just send to my wife
(15-08-2024 uur 17:55 (pm)
Where are you my love?
I miss you so much ..
...even if I am here
so very far away.
You will always be
with me my love
even if you can't read
this words animore.
So only In the Spirit
We will be always one
Amen!
Waar ben je mijn liefste?
Ik mis je zo erg...
...zelfs als ik hier ben
dus heel ver weg.
Dan zul je altijd zijn
met mij mijn liefste
ook al kun je deze woorden...
Niet meer echt lezen
...en alleen in de Geest
Want daar
zullen wij altijd één en samen zijn!
Amen!
MOE EN VERDRIETIG
De herinneringen komen telkens boven. Hannah in mijn huis. Ze is mijn vrouw en ik heb er al meer dan 2 jaar niet meer in het echt gezien, De laatste keer was toen ze nog in ons huis woonde en ik liet haar achter in de hoop dat een familielid op haar zou passen en goed voor haar zou zorgen. Maar dat bleek uiteindelijk niet zo te zijn. Toen hij geld kon gaan verdienen, liet hij zijn tante maar gewoon alleen. Hoe kan de mens zo denken?
Ik zocht vanuit Nederland voor een oplossing en liet haar brengen naar het Lourdes care house, een zorginstelling. Hier werd ze goed verzorgd, maar er was een zogenaamde goedkopere oplossing. Een speciale kamer bij haar broer en schoonzus in de bergen, lekker koel en beschut en daar heeft Hannah ruim 2 jaar van haar leven gewoond in afwachting dat ik eindelijk zal kunnen komen. Het heeft te lang geduurd. Veel te lang. Ik werd in Nederland gehouden en had een contract getekend om 2 uur per dag te werken. Hannah belde me ook daar regelmatig op en dan was ik blj dat ik haar zag, ook al was het via een beeldschermpje op mijn camera.
De beelden vliegen langs me heen en ze maken me somper en verdrietig. Toch heb ik heel veel met mijn vrouw beleefd, ook al woonden we niet in hetzelfde huis en misten wij beiden het om onze lichamen met elkaar te kunnen verenigen. Het is moeilijk en ik voel hierbij mijn tranen stromen.
Waarom ging het allemaal zoals het is gegaan?
Waarom waren wij dan niet echt in elkaars armen?
Ik of wij hebben dat zo vreselijk veel gemist
Maar ik wil niet blijven treuren in sombere gedachtes
Ik wil mijn ogen blijven openen voor wat Hannah voor mij wel heeft kunnen betekenen
En ik heb haar zelfs prachtig zient tekenen.
Nog steeds denk ik daar met veel liefde aan terug
wacht ik zal je 2 van haar tekeningen even tonen:
TIRED AND SAD
The memories keep coming back. Hannah in my house. She is my wife and I have not seen her in real life for more than 2 years. The last time was when she still lived in our house and I left her behind in the hope that a family member would look after her and take good care of her. But that turned out not to be the case. When he could start earning money, he just left his aunt alone. How can people think like that?
I looked for a solution from the Netherlands and had her taken to the Lourdes care house, a care institution. She was well cared for here, but there was a so-called cheaper solution. A special room with her brother and sister-in-law in the mountains, nice and cool and sheltered and that is where Hannah lived for more than 2 years of her life in anticipation that I would finally be able to come. It took too long. Much too long. I was kept in the Netherlands and had signed a contract to work 2 hours a day. Hannah also called me there regularly and then I was happy to see her, even if it was via a screen on my camera.
The images fly past me and they make me gloomy and sad. Still, I experienced a lot with my wife, even though we did not live in the same house and we both missed being able to unite our bodies with each other. It is difficult and I feel my tears flowing.
Why did it all go the way it did?
Why were we not really in each other's arms?
I or we missed that so terribly
But I do not want to continue to grieve in gloomy thoughts
I want to continue to open my eyes to what Hannah could mean to me
And I have even seen her draw beautifully.
I still think back on that with great love
wait, I will show you 2 of her drawings:
Maar Hannah maakte ook een film waar ik nog steeds heel erg van hou en die nog steeds een van mijn favorieten is. Ze maakte die film tijdens een bijeenkomst in de kerk en ik was echt ontroerd, ook vooral door de kinderen die ze filmde. Ze had een echt geweldig filmperspectief en was in mijn ogen zeer getalenteerd. Maar kijk zelf maar, deze film maakt Hannah prachtige registratie van de wekelijkse kerkbijeenkomst waar we altijd graag naartoe gingen.
But Hannah also made a film that I still love very much and is still one of my favorites. She made that film during a church meeting and I was really moved, especially by the children that she filmed. She had a really great film perspective and was very talented in my opinion. But see for yourself, this film Hannah makes a beautiful record of the weekly church meeting that we always loved to go to.
Iedere dag lazen Hannah en ik de morgenwacht en die downloade ik dan van de gemeente Dipolog en word er altijd op geplaatst door zuster Gloria, een voor mij persoonlijk nog steeds een hele bijzondere zuster. De allereerste keer dat ik in 2006 namelijk mee ging naar een bijeenkomst van de gemeente, overhandigde zuster GLoria mij een heel klein boekje met een hele waardevolle tekst. Een tekst waar ik jaren lang zeer actief mee bezig ben geweest. en als titel had: HET MYSTERIE VAN HET MENSELIJK LEVEN
Every day Hannah and I read the morning revival and I downloaded it from the Dipolog churchlive. This is always posted by Sister Gloria, a sister who is still a very special sister to me personally. The very first time I went to the church-meeting in 2006, Sister Gloria handed me a very small book with a very valuable text. A text that I have been very actively involved with for years. and had the title: THE MYSTERY OF HUMAN LIFE
NAAR DIPOLOG 21-8-2024
AANGEKOMEN OP HET VLIEGVELD WAS ER NIEMAND DIE ME OP STOND OP TE WACHTEN iK HEB EEN TAXIBROMFIETS GENOMEN NAAR HET GOOD TIMES CAFE, EEN PLAATS WAAR IK IN IEDER GEVAL WELKOM WAS.
WHEN I ARRIVED AT THE AIRPORT THERE WAS NO ONE WAITING FOR ME I TOOK A TAXI-MOPED TO THE GOOD TIMES CAFE, A PLACE WHERE I WAS WELCOME IN ANY WAY.
HIER WORD IK ZEER VRIENDELIJK ONTVANGEN EN IK KON ER BLIJVEN SLAPEN. IK HEB ER EVEN KOFFIE GEDRONKEN EN BEN TOEN HEEFT ALDRIN MIJ WEER VERDER GEREDEN OP ZIJN PERSOONLIJKE MOTOR-TRANSPORT NAAR DE ZOGEHETEN "ST PETER CHAPEL"
HERE I WAS RECEIVED A VERY FRIENDLY WELCOME AND I COULD STAY THERE. I HAD SOME COFFEE THERE AND THEN ALDRIN DRIVED ME ONWARD ON HIS PERSONAL MOTORCYCLE TRANSPORT TO THE SO-CALLED "ST PETER CHAPEL"
ik en mijn nieuwe vriendin van 5 jaar. Ze sprak alleen Engels en ze werd gelijk naar mij toe gebracht om te praten. Het was leuk om haar te leren kennen.
me and my new girlfriend of 5 years. She only spoke English and she was brought to me right away to talk. It was nice to get to know her.
NAAR DE BEGRAFENIS
IK WIST NIET OF HANNAH GECREMEERD OF BEGRAVEN ZOU WORDEN, HET BLEEK DUS BEGRAVEN OP DEZELFDE PLAATS ALS WAAR HAAR BEIDE OUDERS BEGRAVEN ZIJN
Een geheim?
Vanmorgen kreeg na meerdere contactpogingen opnieuw een contactbericht van Nora. Ik weet niet meer of het werkelijk waar is.
Gisteren was ik aangedaan na meerdere gesprekken met heiligen in Dipolog. Het Blijkt dat de familie uit Osmenia bewust heiligen uit Dipolog niet echt welkom geheten hebbenv. Ze bleken veelal niet welkom door het merkwaardige optreden van haar broer Rolly. Er zou zelfs een apparte geloofsgroep zijn ontstaan die niet meer deel uit wil maken met de gemeente van Dipolog.
Dit beviel me allerminst. Ze had via Rhizzy te horen gekregen dat ik de eigendomspapieren had willen vzoeken. Rhizzy had laten mij laten weten dat ze mij zeker de eigendomspapieren wilde laten toekomen, maar na het lezen van de volgende tekst kan het ook iets anders betekenen.
Haar bericht ontving ik gisteravond laat op zondagavond om uur 23:15 Hoogstwaarschijnlijk nadat ze het bericht van Rhizzy had ontvangen dat ik de grond mogelijk wilde gaan verkopen om de opbrengst ervan te kunnen betalen voor de begrafenis kosten die ik dus volgens Nora dus moest betalen en deels mogelijk aan de heiligen in Dipolog die me zeer welkom heten en waar Nora en haar man Rolly zich veelal zeer afzijdig toe gedragen. Ik wil deze situatie aan een paar mensen voorleggen
Tekst die ik vanmorgen van Nora las.
I have my secret story with Hannah in the hospital when i talk to her before she leaves. Because i feel that it is the way she waited most according to ehat i feel. I did a promise to her,:
"Lyn, if you wanted to hear me tilling you this, i do keep your lot and build a house and named it HANNAH, BECAUSE I KNOW THAT YOU LOVE TO HAVE YOUR OWN LYN. I PROMISE YOU THAT. And i will welcome your husband to come."
Those promises i make that she leaves in peace and to give honor to it..
I'll tell you this for you to know that i may be peaceful also.
STRANDDAG MET DE KERK
Maak jouw eigen website met JouwWeb